De Donkere Habitat

De donkere stad heeft geen openbare straatverlichting. Alle licht komt van de zon, de maan, de sterren en de kunstlichtbronnen die de bewoners zichzelf en elkaar aanbieden. Zo ontstaat een onverwachte, gevarieerde en rijk geschakeerde beleving van schaduw en licht, zowel overdag als in de nacht. De stedelijke ruimtes zijn zo vormgegeven dat er een varieteit aan lichte en donkere plekken is. Overdag worden de grote natuurparken door de zon verlicht. De smalle straten en de open trapportalen, die de overgang vormen tussen straat en park, zijn donker.

In de nacht verandert dit. De straten worden aangelicht door de winkels, cafe’s en woningen die direct aan de straat liggen. Afhankelijk van de wens van de individuele gebruiker is het licht daar warm, fel, direct of indirect. Reflecterende luifels en stoepen zorgen ervoor dat het weinige licht dat er is op straatniveau voldoende orientatie biedt. De gevels daarboven omlijnen een donker silhouet, waar absorberende en reflecterende panelen, luiken en gordijnen een steeds veranderend schaduwspel verzorgen. De koplampen van auto’s, brommers en fietsen tonen zich af en toe in een glimmertje.

Wie in deze stad wil wonen conformeert zich aan een specifieke manier van wonen en omgang met natuurlijke elementen. Er zijn drie verschillende woonecologieen, met elk eigen regels voor het hanteren van kunstlicht, fysieke materialiteit en interactie met hun omgeving: de habitat van de straat, de natuur en de hemel.

Het onderzoek vormt een onderdeel van het Nachtlab van Studio Monnik, waarin de overbelichting van de stad en het verlies van de natuurlijke ritmes in stedelijke gebieden wordt geagendeerd. Een divers team van ontwerpers en onderzocht  de donkere stad. Een stad zonder lichtvervuiling, waar we de ritmes van onze planeet niet ontkennen maar omarmen, en waar de Melkweg weer boven de stedelijke skyline te zien is.